referat Chruszczowa

 

Rozpatrując kwestię kultu jednostki powinniśmy przede wszystkim wyjaśnić, jaką szkodę przyniosło to interesom naszej partii.

Włodzimierz Iljicz Lenin zawsze podkreślał rolę i znaczenie partii w kierowaniu socjalistycznym państwem robotników i chłopów, widząc w tym główny warunek pomyślnego budownictwa socjalizmu w naszym kraju. Wskazując na ogromną odpowiedzialność partii bolszewickiej jako rządzącej partii Państwa Radzieckiego, Lenin nawoływał do jak najściślejszego przestrzegania wszystkich norm życia partyjnego, do realizowania zasad kolegialności w kierowaniu partią i krajem.

Kolegialność kierownictwa wypÅ‚ywa z samej natury naszej partii, zbudowanej na zasadach centralizmu demokratycznego. „Oznacza to – mówiÅ‚ Lenin – że wszystkie sprawy partyjne prowadzÄ… – bezpoÅ›rednio lub przez przedstawicieli – wszyscy czÅ‚onkowie partii na równych prawach i bez żadnych wyjÄ…tków, przy czym wszystkie osoby urzÄ™dowe, wszystkie kierownicze kolegia, wszystkie instancje partyjne sÄ… obieralne, zdajÄ… sprawÄ™ ze swej dziaÅ‚alnoÅ›ci i sÄ… usuwalne” (DzieÅ‚a t. XI, str. 434, wyd. poi.).

Wiadomo, że sam Lenin dawał przykład jak najściślejszego przestrzegania tych zasad. Nie było tak ważnej sprawy, w której Lenin podejmowałby decyzję sam, bez zasięgnięcia porady i bez aprobaty większości członków KC lub członków Biura Politycznego KC.

W okresach najtrudniejszych dla naszej partii i kraju, Lenin uważał za konieczne regularne zwoływanie zjazdów, konferencji partyjnych i posiedzeń plenarnych Komitetu Centralnego Partii, na których omawiano wszystkie najważniejsze zagadnienia i podejmowano uchwały wszechstronnie opracowane przez kolektyw przywódców.

Przypomnijmy sobie na przykÅ‚ad rok 1918, gdy nad krajem zawisÅ‚o niebezpieczeÅ„stwo napaÅ›ci interwentów imperialistycznych. W tych warunkach zwoÅ‚ano VII Zjazd Partii w celu omówienia żywotnie ważnej i nie cierpiÄ…cej zwÅ‚oki sprawy – pokoju. W 1919 roku, w ogniu wojny domowej zwoÅ‚ano VIII Zjazd Partii, na którym uchwalono nowy program Partii, rozwiÄ…zano tak ważne zagadnienia jak sprawa ustosunkowania siÄ™ do podstawowych mas chÅ‚opstwa, organizacji Armii Czerwonej, jak sprawa kierowniczej roli partii w pracy Rad, poprawy skÅ‚adu socjalnego partii i inne zagadnienia. W 1920 roku zwoÅ‚any zostaÅ‚ IX Zjazd Partii, który wytyczyÅ‚ zadania Partii i kraju w dziedzinie budownictwa gospodarczego. W roku 1921, na X Zjeździe Partii uchwalona zostaÅ‚a opracowana przez Lenina nowa polityka ekonomiczna i historyczna rezolucja „O jednoÅ›ci partii”.

 

Za życia Lenina zjazdy partyjne odbywały się regularnie; zawsze, gdy następował radykalny zwrot w rozwoju partii i kraju, Lenin uważał przede wszystkim za niezbędne szerokie omówienie przez Partię zasadniczych spraw polityki wewnętrznej i zagranicznej, zagadnień budownictwa partyjnego i państwowego.

Jest rzeczą niezmiernie charakterystyczną, że Lenin swoje ostatnie artykuły, listy i uwagi adresował właśnie do Zjazdu Partii jako do najwyższego organu partyjnego. W okresie między Zjazdami Komitet Centralny Partii występował jako najbardziej autorytatywny kolektyw kierowniczy, ściśle przestrzegający zasad Partii i realizujący jej politykę.

Tak było za życia Lenina.

Czy te święte dla naszej Partii zasady leninowskie przestrzegane były po śmierci Włodzimierza Iljicza?

Podczas gdy w pierwszych latach po śmierci Lenina Zjazdy Partii i posiedzenia plenarne KC odbywały się mniej więcej regularnie, to później, kiedy Stalin zaczął coraz bardziej nadużywać władzy, zaczęto zasady te brutalnie naruszać. Ujawniło się to w szczególności w ciągu ostatnich 15 lat jego życia. Czy można uważać za normalny fakt, że między XVIII a XIX Zjazdem Partii minęło przeszło 13 lat, w ciągu których nasza Partia i kraj przeżyły tyle wydarzeń? Wydarzenia te stanowczo wymagały powzięcia przez Partię uchwał w sprawach obrony kraju w warunkach Wojny Narodowej i w sprawach pokojowego budownictwa w latach powojennych. Nawet po zakończeniu wojny Zjazd nie zbierał się przeszło 7 lat.

Nie zwoływano prawie plenarnych posiedzeń Komitetu Centralnego. Wystarczy powiedzieć, że w ciągu wszystkich lat Wielkiej Wojny Narodowej nie odbyło się faktycznie ani jedno Plenum KC. Co prawda była próba zwołania Plenum KC w październiku 1941 roku, gdy z całego kraju specjalnie wezwano do Moskwy członków KC. Dwa dni czekali oni na otwarcie Plenum, lecz nie doczekali się. Stalin nie chciał nawet spotkać się i porozmawiać z członkami Komitetu Centralnego. Fakt ten świadczy, jak zdemoralizowany był Stalin w pierwszych miesiącach wojny i jak wyniośle i lekceważąco traktował członków KC.

W praktyce tej znalazło wyraz ignorowanie przez Stalina norm życia partyjnego, podeptanie przez niego leninowskiej zasady kolegialnego kierownictwa partyjnego.

Samowola Stalina wobec Partii i jej Komitetu Centralnego ujawniła się w szczególności po XVII Zjeździe Partii, który odbył się w 1934 roku.

Komitet Centralny, dysponując licznymi faktami świadczącymi o brutalnej samowoli wobec kadr partyjnych, wyłonił komisie partyjną z ramienia Prezydium KC, której polecił dokładne zbadanie, w jaki sposób stały się możliwe masowe represje przeciwko większości członków i kandydatów Komitetu Centralnego Partii, wybranego przez XVII Zjazd WKP(b).

Komisja zaznajomiÅ‚a siÄ™ z wielkÄ… iloÅ›ciÄ… materiałów w archiwach NKWD, z innymi dokumentami oraz ustaliÅ‚a liczne fakty fabrykowania spraw przeciwko komunistom, faÅ‚szywych oskarżeÅ„, krzyczÄ…cych naruszeÅ„ praworzÄ…dnoÅ›ci socjalistycznej, w wyniku czego zginÄ™li niewinni ludzie. Wychodzi na jaw, że wielu pracowników partyjnych, radzieckich i gospodarczych, których uznano w latach 1937-38 za „wrogów”, w rzeczywistoÅ›ci nigdy nie byÅ‚o wrogami, szpiegami, szkodnikami itp., że w istocie zawsze byli oni uczciwymi komunistami, ale ich oczerniono, i czasem, nie wytrzymujÄ…c barbarzyÅ„skich tortur sami siebie oskarżali (pod dyktando sÄ™dziów Å›ledczych-faÅ‚szerzy) o wszelkie ciężkie i nieprawdopodobne przestÄ™pstwa. Komisja przedstawiÅ‚a Prezydium KC obszerny udokumentowany materiaÅ‚ w sprawie masowych represji przeciwko delegatom na XVII Zjazd Partii i czÅ‚onkom Komitetu Centralnego, wybranego przez ten Zjazd. MateriaÅ‚y te zostaÅ‚y rozpatrzone przez Prezydium Komitetu Centralnego.

Ustalono, że spośród 139 członków i kandydatów na członków Komitetu Centralnego Partii, wybranych na XVII Zjeździe, zostało aresztowanych i rozstrzelanych (głównie w latach 1937-38) 98 osób, to znaczy 70%. (Oburzenie na sali).

Jaki był skład delegatów na XVII Zjazd? Wiadomo, że 80°/o uczestników XVII Zjazdu z głosem decydującym wstąpiło do Partii w latach konspiracji przed rewolucją i podczas wojny domowej, to znaczy do 1920 roku włącznie. Jeśli chodzi o skład socjalny, podstawową masę delegatów na Zjazd stanowili robotnicy (60% delegatów z głosem decydującym).

Dlatego byÅ‚o rzeczÄ… absolutnie nie do pomyÅ›lenia, aby Zjazd o takim skÅ‚adzie wybraÅ‚ Komitet Centralny, którego wiÄ™kszość okazaÅ‚a by siÄ™ wrogami Partii. Tylko w wyniku tego, że uczciwi komuniÅ›ci zostali oszkalowani i że oskarżenia przeciwko nim zostaÅ‚y sfabrykowane, że dopuszczono do potwornych naruszeÅ„ praworzÄ…dnoÅ›ci rewolucyjnej – 70% czÅ‚onków i kandydatów KC, o wybranych przez XVII Zjazd, uznano za wrogów Partii i ludu.

Taki sam los spotkaÅ‚ nie tylko czÅ‚onków KC, lecz również wiÄ™kszość delegatów na XVII Zjazd Partii. SpoÅ›ród 1966 delegatów na Zjazd z gÅ‚osem decydujÄ…cym i doradczym – aresztowano na podstawie oskarżeÅ„ o przestÄ™pstwa kontrrewolucyjne znacznie wiÄ™cej niż poÅ‚owÄ™ – 1108 osób. Już sam ten fakt Å›wiadczy, jak niedorzeczne, dzikie, sprzeczne ze zdrowym rozsÄ…dkiem byÅ‚y oskarżenia o przestÄ™pstwa kontrrewolucyjne, wysuniÄ™te, jak siÄ™ obecnie wyjaÅ›nia, wobec wiÄ™kszoÅ›ci uczestników XVII Zjazdu Partii. (Oburzenie na sali).

Należy przypomnieć, że XVII Zjazd Partii przeszedÅ‚ do historii jako Zjazd ZwyciÄ™zców. Delegatami na Zjazd byli aktywni uczestnicy budownictwa naszego paÅ„stwa socjalistycznego, wielu z nich ofiarnie walczyÅ‚o o sprawÄ™ partii w latach przedrewolucyjnych, w konspiracji i na frontach wojny domowej, odważnie walczyÅ‚o z wrogami, niejednokrotnie patrzyÅ‚o w oczy Å›mierci i nie drgnęło. Jak wiÄ™c można uwierzyć, aby tacy ludzie w okresie po politycznym rozgromieniu zinowjewowców, trockistów i prawicowców, po wielkich zwyciÄ™stwach budownictwa socjalistycznego, okazali siÄ™ „dwulicowcami”, przeszli do obozu wrogów socjalizmu?

Stało się to w wyniku nadużycia władzy przez Stalina, który zaczął stosować masowy terror przeciwko kadrom partyjnym.

3 komentarze do “referat Chruszczowa”

  1. Pierwszy raz udasło mi się napotkać to, co naszych rodziców zaczęło wyzwalać ze stalinizmu.
    Dzięlkuję Panu Bogdanowi Mizierskiemu za udostępnienie tego referatu w Internecie.
    Teraz tylko będę musiał przeczytać.
    Niech to też bÄ™dzie lektura dla naszych dzieci, wnuków i chyba powinna to być lektura ludzkoÅ›ci – tak piszÄ™ jeszcze przed przeczytaniem oryginaÅ‚u, bo znam ten referat tylko z kilkuzdaniowych streszczeÅ„.
    Z poważaniem
    Marek BW

  2. Bardzo dziękuję za opublikowanie tego referatu, jest on niezastapiona pomocą w pracy magisterskiej którą piszę o totalitaryźmie w ZSRR po smierci Stalina!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.