referat Chruszczowa

Stalin wprowadziÅ‚ pojÄ™cie „wróg ludu”. Ten termin od razu zwalniaÅ‚ od koniecznoÅ›ci wszelkiego udowadniania bÅ‚Ä™dów ideologicznych czÅ‚owieka, albo ludzi, z którymi polemizowano; umożliwiaÅ‚ on zastosowanie najokrutniejszych represji, wbrew wszelkim normom praworzÄ…dnoÅ›ci rewolucyjnej, wobec każdego, kto w czymkolwiek nie zgadzaÅ‚ siÄ™ ze Stalinem, kto byÅ‚ tylko podejrzany o wrogie zamiary, kto zostaÅ‚ po prostu oszkalowany. To pojÄ™cie „wróg ludu” w gruncie rzeczy już samo wykluczaÅ‚o możliwość jakiejkolwiek walki ideologicznej lub wyrażania swych poglÄ…dów na to lub inne zagadnienie nawet o charakterze praktycznym. Jako główny i w gruncie rzeczy jedyny dowód winy traktowano, wbrew wszelkim normom współczesnej nauki prawa, „przyznanie siÄ™” samego oskarżonego, przy czym to „przyznanie siÄ™”, jak stwierdziÅ‚a później kontrola, uzyskiwano przez fizyczne Å›rodki oddziaÅ‚ywania na oskarżonego.

Doprowadziło to do jaskrawego gwałcenia praworządności rewolucyjnej, do tego, że ofiarą padło wielu ludzi zupełnie niewinnych, którzy w przeszłości bronili linii partii.

Należy stwierdzić, że w stosunku do ludzi, którzy w swoim czasie wystÄ™powali przeciwko linii partii, nie byÅ‚o czÄ™stokroć dostatecznie poważnych podstaw, by unicestwiać ich fizycznie. Aby uzasadnić fizyczne unicestwianie takich ludzi wprowadzono wÅ‚aÅ›nie formuÅ‚Ä™ „wróg ludu”.

Przecież wiele osób, które później unicestwiono, uznając je za wrogów partii i ludu, za życia W. I. Lenina pracowało razem z Leninem. Niektórzy z tych ludzi również za czasów Lenina popełniali błędy, ale mimo to Lenin korzystał z ich pracy, korygował ich, dążył do tego, by pozostali w ramach partii, prowadził ich za sobą.

W zwiÄ…zku z tym, delegaci na Zjazd Partii powinni zaznajomić siÄ™ z nie opublikowanÄ… notatkÄ… W. I. Lenina skierowanÄ… do Biura Politycznego KC w październiku 1920 roku. PrecyzujÄ…c zadania Komisji Kontroli, Lenin pisaÅ‚, że z Komisji tej należy uczynić prawdziwy „organ sumienia partyjnego i proletariackiego”.

„Jako specjalne zadanie K[omisji] Ko[ntroli] zalecić wnikliwy, indywidualizujÄ…cy stosunek, a czasem nawet wrÄ™cz swego rodzaju kuracjÄ™ wobec przedstawicieli tzw. opozycji, którzy doznali kryzysu psychicznego] w zwiÄ…zku ze swymi niepowodzeniami w karierze radzieckiej lub partyjnej. Trzeba postarać siÄ™ uspokoić ich, wytÅ‚umaczyć im sprawÄ™ tak, jak to siÄ™ robi miÄ™dzy towarzyszami, wyszukać im (bez stosowania metody rozkazu) pracÄ™ odpowiadajÄ…cÄ… ich wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciom psychicznym, sformuÅ‚ować w tym punkcie rady i wytyczne Biura Organizacyjnego KC itp.”

Wszyscy dobrze wiedzą, jak nieprzejednany był Lenin wobec ideologicznych przeciwników marksizmu, wobec tych, którzy odchylali się od właściwej linii partyjnej. Równocześnie jednak Lenin, jak to widać z odczytanego dokumentu, z całej praktyki jego kierownictwa partią, żądał jak najbardziej wnikliwego, partyjnego stosunku do ludzi, którzy wykazali wahania, czy odstępstwa od linii partyjnej, ale których można było skierować z powrotem na drogę .partyjności. Lenin radził wychowywać cierpliwie takich ludzi bez stosowania skrajnych środków.

Znajdowała w tym. wyraz mądrość Lenina w podejściu do ludzi, w pracy z kadrami.

Zupełnie inny stosunek do ludzi charakteryzował Stalina. Stalinowi całkowicie obce były cechy leninowskie: cierpliwa praca z ludźmi, uporczywe i żmudne wychowywanie ich, umiejętność poprowadzenia za sobą ludzi nie w drodze przymusu, lecz w drodze ideologicznego oddziaływania na nich przez cały kolektyw. Odrzucał on leninowską metodę przekonywania i wychowywania, przechodził z pozycji walki ideologicznej na drogę przemocy administracyjnej, na drogę masowych represji, na drogę terroru. Działał na coraz szerszą skalę i coraz uporczywiej poprzez organy karne, gwałcąc przy tym często wszelkie istniejące normy moralności oraz ustawy radzieckie.

Samowola jednej osoby zachęcała do samowoli również innych oraz umożliwiała ją. Masowe aresztowania i deportacje wielu tysięcy ludzi, egzekucje bez sądu i normalnego śledztwa wywoływały stan niepewności, strach, a nawet rozjątrzenie.

Nie sprzyjało to oczywiście zespoleniu szeregów partii i wszystkich warstw ludu pracującego, lecz przeciwnie pociągało za sobą unicestwianie, stawianie poza nawias partii pracowników uczciwych, ale niewygodnych dla Stalina.

Nasza partia walczyÅ‚a o wcielenie w życie leninowskich planów zbudowania socjalizmu. ByÅ‚a to walka ideologiczna. Gdyby w toku tej walki przestrzegano leninowskich zasad, gdyby umiejÄ™tnie Å‚Ä…czono partyjnÄ… pryncypialność z wnikliwym i troskliwym stosunkiem do ludzi, gdyby zamiast odpychać ich i tracić, chciano przyciÄ…gnąć ich na naszÄ… stronÄ™ – nie doszÅ‚o by u nas zapewne do tak brutalnego naruszenia praworzÄ…dnoÅ›ci rewolucyjnej, do stosowania metod terroru wobec wielu tysiÄ™cy ludzi. Åšrodki wyjÄ…tkowe stosowano by wówczas tylko wobec tych ludzi, którzy popeÅ‚nili rzeczywiste zbrodnie przeciwko ustrojowi radzieckiemu.

Przypomnijmy sobie niektóre fakty historyczne.

W dniach przed RewolucjÄ… PaździernikowÄ… dwaj czÅ‚onkowie KC partii bolszewików – Kamieniew i Zinowjew wystÄ…pili przeciwko leninowskiemu planowi powstania zbrojnego. Co wiÄ™cej, 18 października opublikowali oni w gazecie mieÅ„szewickiej „Nowaja Å»izÅ„” oÅ›wiadczenie o przygotowaniu powstania przez bolszewików oraz o tym, że uważajÄ… powstanie za awanturÄ™. Przez to samo Kamieniew i Zinowjew ujawnili wobec wrogów uchwaÅ‚Ä™ KC w sprawie powstania, w sprawie zorganizowania tego powstania w najbliższym czasie.

ByÅ‚a to zdrada sprawy partii, sprawy rewolucji. W. I. Lenin w zwiÄ…zku z tym pisaÅ‚: „Kamieniew i Zinowjew ujawnili Rodziance i KiereÅ„skiemu decyzjÄ™ KC swej partii o zbrojnym powstaniu…” (DzieÅ‚a t. XXVI, sfer- 214, wyd. poi.). PostawiÅ‚ on przed KC sprawÄ™ usuniÄ™cia z partii Zinowjewa i Kamieniewa.

Jednakże po Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej Zinowjew i Kamieniew zostali jak wiadomo wysuniÄ™ci na kierownicze stanowiska. Lenin wciÄ…gaÅ‚ ich do wykonywania jak najbardziej odpowiedzialnych poleceÅ„ partii, do aktywnej pracy w kierowniczych organach partyjnych i radzieckich. Wiadomo, że Zinowjew i Kamieniew popeÅ‚nili za życia W. I. Lenina niemaÅ‚o innych poważnych bÅ‚Ä™dów. W swoim „testamencie” Lenin ostrzegaÅ‚, że październikowy epizod Zinowjewa i Karnieniewa nie byÅ‚ oczywiÅ›cie przypadkiem”. Ale Lenin nie stawiaÅ‚ kwestii aresztowania ich, ani tym bardziej rozstrzelania.

Albo weźmy na przykład trockistów. Obecnie, kiedy minął wystarczająco długi okres historyczny, możemy mówić o walce z trockistami zupełnie spokojnie i zanalizować tę sprawę z wystarczającym obiektywizmem. Przecież wokół Trockiego znajdowali się ludzie, którzy bynajmniej nie pochodzili ze środowiska burżuazji. Część spośród nich należała do inteligencji partyjnej, a pewna część rekrutowała się spośród robotników. Można by wymienić wielu ludzi, którzy w swoim czasie przyłączali się do trockistów, ale ci sami ludzie brali czynny udział w ruchu robotniczym przed rewolucją i w toku samej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej, jak również w umacnianiu zdobyczy tej największej rewolucji. Wielu spośród nich zerwało z trockizmem i przeszło na pozycje leninowskie. Czyż zachodziła konieczność fizycznego unicestwienia takich ludzi? Jesteśmy głęboko przekonani, że gdyby żył Lenin, to nie zastosowano by tak skrajnego środka wobec wielu z nich.

Tak wyglądają niektóre tylko fakty historyczne. A czy można powiedzieć, że Lenin nie decydował się na podejmowanie wobec wrogów rewolucji najsurowszych kroków, kiedy było to rzeczywiście potrzebne? Nie, tego nikt nie może powiedzieć. Włodzimierz Iljicz żądał bezwzględnego rozprawiania się z wrogami rewolucji i klasy robotniczej i gdy zachodziła konieczność, stosował takie środki bez litości. Przypomnijcie sobie choćby walkę W. I. Lenina przeciwko eserowskim organizatorom powstań antyradzieckich, przeciwko kontrrewolucyjnemu kułactwu w roku 1918 i innych, kiedy Lenin bez wahania stosował jak najbardziej stanowcze środki wobec wrogów. Jednakże Lenin uciekał się do takich środków przeciwko rzeczywistym wrogom klasowym, nie zaś przeciwko tym, którzy mylą się, błądzą, których można przez ideologiczne oddziaływanie poprowadzić za sobą i nawet utrzymać w kierownictwie.

Lenin stosowaÅ‚ surowe Å›rodki w najniezbÄ™dniejszych wypadkach, kiedy istniaÅ‚y klasy wyzyskujÄ…ce, stawiajÄ…ce zaciekÅ‚y opór wobec rewolucji, kiedy walka „kto kogo” przybieraÅ‚a nieuchronnie najostrzejsze formy aż do wojny domowej wÅ‚Ä…cznie.

Stalin natomiast stosował najskrajniejsze środki, represje masowe już wówczas, gdy rewolucja zwyciężyła, gdy wzmocniło się państwo radzieckie, gdy klasy wyzyskujące zostały już zlikwidowane i stosunki socjalistyczne ugruntowały się we wszystkich dziedzinach gospodarki narodowej, kiedy nasza partia okrzepła politycznie i zahartowała się zarówno ilościowo jak i ideologicznie. Rzecz jasna, że tutaj Stalin ujawnił w całym szeregu wypadków nietolerancyjność, brutalność, nadużywanie władzy. Zamiast dowodzić swej słuszności politycznej i mobilizować masy szedł on często drogą represji i fizycznego unicestwiania nie tylko rzeczywistych wrogów, lecz ludzi, którzy nie popełniali zbrodni przeciwko partii i władzy radzieckiej. Nie ma w tym żadnej mądrości, lecz jest tylko przejaw brutalnej siły, co właśnie tak niepokoiło W. I. Lenina.

Komitet Centralny Partii rozpatrzył ostatnio, zwłaszcza po zdemaskowaniu bandy Berii, szereg spraw sfabrykowanych przez tę bandę. Odsłonił się przy tym bardzo brzydki obraz brutalnej samowoli związanej z niewłaściwym postępowaniem Stalina. Jak dowodzą fakty, Stalin, korzystając ze swej nieograniczonej władzy, pozwalał sobie na wiele nadużyć, działając w imieniu KC, nie pytając o zdanie członków KC i nawet członków Biura Politycznego KC, częstokroć nie powiadamiając ich o swoich indywidualnie podejmowanych decyzjach w bardzo ważnych sprawach partyjnych i państwowych.

3 komentarze do “referat Chruszczowa”

  1. Pierwszy raz udasło mi się napotkać to, co naszych rodziców zaczęło wyzwalać ze stalinizmu.
    Dzięlkuję Panu Bogdanowi Mizierskiemu za udostępnienie tego referatu w Internecie.
    Teraz tylko będę musiał przeczytać.
    Niech to też bÄ™dzie lektura dla naszych dzieci, wnuków i chyba powinna to być lektura ludzkoÅ›ci – tak piszÄ™ jeszcze przed przeczytaniem oryginaÅ‚u, bo znam ten referat tylko z kilkuzdaniowych streszczeÅ„.
    Z poważaniem
    Marek BW

  2. Bardzo dziękuję za opublikowanie tego referatu, jest on niezastapiona pomocą w pracy magisterskiej którą piszę o totalitaryźmie w ZSRR po smierci Stalina!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.